داستان شکل گیری پیراهن مردانه

تاریخچه پیراهن مردانه‌ پیشینه‌ای بسیار طولانی دارد و طراحی امروزی آن از اواخر قرن نوزدهم آغاز شد. در سال ۱۸۷۱ شرکت برون و دیویس (Brown & Davis Co) اولین نوع پیراهن را که قسمت سینه آن با دکمه بسته می‌شد، به ثبت رساند. تا پیش از آن مردم پیراهن را از سر به تن می‌کردند و پیراهن به یکی از لباس‌های محبوب آقایان تبدیل شد.

تا قرن هجدهم پیراهن به عنوان زیرپوش استفاده می‌شود و تنها یقه آن قابل مشاهده بود. تا اواخر قرن نوزدهم پیراهن سفید مظهر ادب بود. فقط ثروتمندان پیراهن خود را چندین بار برای شستشو می‌دادند. با توجه به اینکه انجام بسیاری از کارها به تمیزی پیراهن صدمه می‌زد، فقط شخصیت‌های خاصی مثل اشراف و ثروتمندان می‌توانستند آن را بپوشند.

در اواخر قرن نوزدهم پیراهن‌های راه راه هم به عرصه مد وارد و البته به سختی به عنوان بخشی از استایل رسمی – اداری آن زمان پذیرفته شد.
فرم یقه یکی از اجزای اصلی پیراهن است. در گذشته یقه پیراهن‌ها به گونه‌ای دیگر برش زده می‌شد و تفاوت اصلی آن‌ها در یقه ایستاده و یقه معمولی بود. تا اواخر قرن نوزدهم یقه ایستاده تنوع زیادی داشت و اندازه دور گردن، پهنای یقه را تعیین می‌کرد. به مرور یقه ایستاده جای خود را به یقه معمولی (شکاری) داد. از دهه ۳۰ یقه ایستاده با فراک و اسموکینگ ست می‌شد. یکی از ویژگی‌های این پیراهن‌ها، قابلیت تعویض یقه‌ بود؛ به همین دلیل بدون اینکه بخش‌های دیگر پیراهن آسیبی ببیند، یقه به صورت روزانه قابل شستشو بود.

از اواخر جنگ جهانی اول، پیراهن به شکل امروزی شکل گرفت و از آن زمان تغییر چندانی نکرد. فقط در دهه ۶۰ با کنار رفتن جلیقه، جیب به پیراهن اضافه شد؛ پیراهن‌های سنتی جیب سینه ندارند.